مرغ دل باز به یاد تو هوایی شده است

این چه عشقیست که این بار خدایی شده است

شب و روزش همه در فکر خم زلف تو رفت

طالب عشق تو با شور و نوایی شده است

از زمانی که به خال رخ تو دل بسته

از همه کون و مکان بین چه رهایی شده است

طالب عشق تو هر کس شده از خویش گذشت

در ره وصل تو مجنون و فدایی شده است

تا که یک گوشه ی چشمی به نگاهش داری

بر سر کوچه معشوقه گدایی شده است

آفرین بر نفس پاک و مسیحایی تو

بهر هر درد دوایی و شفایی شده است                           ((سجاد دلیر))